برنامه ریزی راهبردی مدیریت بحران زلزله در بافت های فرسوده شهری(مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر سنندج)

زمینه و هدف: امروزه علیرغم پیشرفت های تکنولوژیکی، سوانح طبیعی و بخصوص زلزله از دغدغه های اصلی جوامع است که تاکنون، روشی برای جلوگیری از وقوع  و یا پیش بینی آن ابداع نشده است و تنها راه ممکن برای مقابله با این سانحه طبیعی، برنامه ریزی پیش از وقوع زلزله، برای کاهش اثرات ناشی از آن از طریق مدیریت بحران می باشد. بافت های فرسوده قدیمی شهرها به دلایل نارسایی ها و کمبودهایی که در زمینه های کالبدی، اجتماعی و فرهنگی در این محدوده از شهرها بروز کرده است و هم چنین آثار میراثی و تاریخی موجود در این بافت ها، نیازمند توجه ویژه در زمینه مدیریت بحران زلزله می باشند. هدف اصلی از نگارش این مقاله، تدوین راهکارهای مناسب در جهت مدیریت بحران زلزله در بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج می باشد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. در این پژوهش با استفاده از تکنیک swot به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید محدوده بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج در ارتباط با مدیریت بحران زلزله پرداخته شده و راهکارهای مناسب در این زمینه ارائه شده است. یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که فرصت های محدوده بیشتر از تهدیدها  و ضعف های محدوده بیشتر از قوت ها می باشد و راهبرد قابل قبول جهت مدیریت بهینه بحران زلزله در محدوده راهبرد بازنگری و بعد از آن راهبرد تدافعی می باشد. راهبردها و راهکارهای این پژوهش می تواند در جهت مدیریت بحران زلزله در بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج مفید و مؤثر واقع شود. نتیجه گیری: یافته­ های پژوهش بیانگر آن است که با توجه به فراوانی آثار و ابنیه تاریخی، مذهبی و باستانی موجود در محدوده مساله مدیریت بحران باید همواره به عنوان یکی از بزرگترین مسائل آن مطرح باشد. به طوری که کم توجهی و بی توجهی به آن می­تواند ضمن ایجاد خسارات به آثار و ابنیه تاریخی صدمات و آسیب­ های جسمی و جانی فراوانی را در هنگام وقوع زلزله به ساکنین وارد سازد.